Kroonprinsendag

Waarde gewestgenoten,

De actualiteit van de laatste drie dagen in onze constructie van verschillende gewesten en regio's heeft hoofdzakelijk te maken met dweilen onder open kraan, met tot gevolg een permanente overstroming van heelder gebieden, eveneens in het territorium in de buurt van Brussel, Halle en Vilvoorde. Hedenmorgen heeft mijn iets oudere aartsbisschoppelijke collega, André-Joseph Léonard, met een gepast Te Deum onze royale Albert II en zijn gade Paola,in hun afwezigheid, een gelukkige Feestdag "toegezongen". Deze plechtigheid werd uiteraard bijgewoond door de volgende generatie én door de eerste 'President' van Europa en door de ganse (aftredende) federale regering LOPENDE ZAKEN, die tot eind volgende maand een prachtvoorbeeld
geeft aan de andere Europese beleidsmensen. In de loop van de namiddag bracht de toekomstige Philippe I in gezelschap van voldoende nodige begeleiders een bezoekje aan ondergelopen lokaliteiten in Vlaams en Waals Brabant, waar hij verwelkomd werd in een net gecreëerde deelgemeente van Beersel, die vanaf gisteravond zo genoemd wordt.Hopelijk heeft niemand onder jullie veel last ondervonden van die uit de bedding tredende stromen of kanalen.



Eind vorige maand maakte onze buurt, meer bepaald Essen, een niet zo dramatisch evenement mee als die voornoemde "inondations" van het afgelopen weekend. Op 30 oktober werd Jan Goossenaerts 110 jaar oud en daarmee de oudste man van Europa, hij verklapte toen dat “veel en hard werken, op tijd gaan slapen en veel poepgelei eten (Luikse perenstroop, red.)” de geheimen van een lang leven zijn. Om op die dag, na het gevierde feest een eeuwenlingenboom in de voortuin van zijn verblijf, rusthuis Sint-Michaël te planten werd hij geholpen door onze minister-president Kris Peeters, die hem meteen de grootste schop aangaf en nadat de eerste schep aarde in het gat gegooid was al wilde stoppen. Dat was niet de bedoeling van de feesteling, die wilde onmiddellijk de hele put vullen, terwijl onze regeringsleider er eerder aan dacht de mannen van de gemeente werk te bezorgen. De hieronderstaande twee afbeeldingen illustreren de werkzaamheid van de beiden en Jan zijn rustige vriendelijkheid.















Een andere gebeurtenis en ditmaal een sportieve puike prestatie , die heel wat jeugdige sporters onder ons een diep vreugdegevoel bezorgde en tevens tot voorbeeld kon strekken, was Kim Clijsters' derde overwinning in de Masters, ditmaal tegen de Deense Caroline Wozniacki, 's werelds nummer 1, in het Qatarese Doha. Dankzij die zege behaalde Kim de derde plaats in de WTA-ranking en bewees daarmee dat ze haar fontein in Opitter zeker verdiend had en ze mag daarom ook beschouwd worden als de beste ambassadrice van onze regio. Op de foto's van dat laatste tornooi toont zij ook sportieve en menselijke talenten.



















Tot slot wens ik in deze laatste paragraaf de hoop uit te drukken dat het herstellingsproces van Fons Van de Perre na de operatie van vorige week gunstig blijft evolueren. Als het mogelijk zou zijn hem deze week nog, samen met Nonkel Fons, een bezoekje in het ziekenhuis te brengen, kunnen we hem eindelijk nog eens ontmoeten. Hem en ook andere liefhebbers van het hieronderstaande hemelse vocht wensen we op deze manier 'Gezondheid'!



A.P.

Dank!!!

Lieve volgelingen,

Uit de onderstaande regels zal vooral blijken dat enkele dagen geleden het gevoelen van dankbaarheid vrijwel automatisch in mijn geest heroprees, doordat een grote menigte onder jullie zo fantastisch lief was mij simpelweg een gelukkige verjaardag, een happy birthday of zelfs een eppie beursdeei toe te wensen. Voor enkelen onder jullie, en voor één in het bijzonder, was het niet voor het eerst dat een dergelijke activiteit tot stand kwam, maar bij dit achttiende priemgetal tijdens mijn levensloop steeg het aantal gelukwensers tot een ongekende hoogte. Een drietal jaren geleden verkoos ik het Instituut definitief te verlaten, maar sindsdien blijven de herinneringen aan de collega's mij ongelooflijk dierbaar. Graag had ik ieder van hen een geprinte versie van deze oorkonde toegestuurd, maar de poging daartoe is helaas volkomen mislukt, omdat herhaaldelijk duidelijk werd dat de muis van de printer buitenmate vastzat. De hieronderstaande afbeelding vormt een klaarblijkelijk bewijs van de technische tekortkoming die moeilijk of onmogelijk te repareren valt.



Ook vorige zondag werd er naar hartelust verjaard op 10-10-10. Nieke, onze eerste kleindochter, bereikte op die dag reeds haar vierde priemgetal in jeugdigheid en werd bij die gelegenheid feestelijk gevierd, zowel thuis als in speeltuin Den Deugeniet. Het cadeau waarnaar zij allerhartstochtelijkst verlangde was een immens populair spelcomputertje, waarop zij zonder uitstel haar voorlopig hoogste lusten urenlang botvierde. Daarnaast bracht zij ook enige tijd door op een luchtmatras in de buurt van de schommel, samen met haar jongere zusje, nog maar aan haar derde priemgetal toe, Wanne. Het lichtdrukmaal hieronder vertoont de twee jongedames, die zich in zowat het laatse zonnetje van dit najaar helemaal ongeremd spelend en rustend konden amuseren.



Zowat een week daarvoor greep nog een indrukwekkend feit plaats in het jeugdhuis De Zolder op Nieuwmoer, waar mijn oudste broer, Harry, de publicatie van zijn boek, De dag van de grote ontsnapping, omtrent een gebeurtenis die zijn leven totaal veranderde, aankondigde. De spectaculaire ontnapping uit de gevangenis van Sint-Gillis door drie topgangsters, die het zevende priemgetal jaren geleden onmiddellijk de wereldpers kon bereiken, zorgde voor de gijzeling van de toenmalige inspecteur-generaal van het Belgisch gevangeniswezen, nadat hij zichzelf daartoe had aangeboden. Naast dit spannende verhaal, geeft hij tevens kritiek op het hedendaagse federale strafbeleid en pleit hij voor herstelgericht werken om het aantal slachtoffers verder terug te dringen. De foto die volgt laat niet direct mijn broer zien, die zat in de auto, terwijl een cipier diende voor een menselijk schild bij het verlaten van de nor.




De laatste week van vorige maand konden wij beiden grotendeels doorbrengen aan onze kust en heel wat uren brachten wij door met wandelingen langs de golven en in de buurt van het Zwin. Wij werden als voetgangers gelukkig niet aangereden door Roger Vanden Stock zoals een voetganger uit Genk op een kruispunt in Knokke-Zoute. De Anderlecht-voorzitter zou na het ongeval zijn uitgestapt en het aan de stok hebben gekregen met de voetganger, die geraakt was aan zijn linkerhiel. De Genkenaar verklaarde dat hij door Vanden Stock aangesproken werd in het Frans. Na die discussie is de voorzitter van paars-wit uiteindelijk doorgereden. De Brugse politierechter tilde zwaar aan de feiten en wees op het gebrek aan hoffelijkheid bij Vanden Stock.

Tenslotte, na de vermelding van de vele priemgetallen in het voorafgaande schrijfsel,wens ik jullie allen en één in het bijzonder te wijzen op de invloed van de priemgetallen op het menselijke bestaan. Vorig jaar werd de debuutroman van de Italiaanse fysicus Paolo Giordano, La solitudine dei numeri primi, vertaald in het Nederlands, De eenzaamheid van de priemgetallen. Ik kon niet nalaten het toeval van die priemgetallen op onze afgelopen maand aan te wijzen.



A.P.

Herfsttij

Lieve lezeressen en lezers,

Jullie allen, en natuurlijk één in het bijzonder, willen wij meteen een gunstig schooljaar vanaf de aanvang toewensen. Ongetwijfeld worden de vroegste klassenraden wellicht deze week reeds georganiseerd, misschien staan de daarbij aansluitende oudercontacten eveneens in de nabije toekomst al op het programma. Jullie mogen ervan uitgaan, dat zulks ook betekent dat een eerste week vrijaf niet meer erg ver af is en waarschijnlijk hebben jullie allen reeds ondervonden, dat na die beginperiode het vervolg van dit veelbelovende studiejaar alsmaar sneller zal verlopen, zodanig dat dit allerlaatste lichaamsopvoedkundig optreden van één onder jullie tegen een wereldrecordsnelheid zal afgewerkt worden. Geniet er met volle teugen van!

De voorbije zomermaanden verleenden ons ieder op hun eigen manier een boeiende levenservaring. Vanaf half juni tot 11 juli organiseerde voor het eerst een Afrikaanse streek een Sokkerfees zodat miljoenen liefhebbers van de gewoonweg prachtigste wereldsport gedurende vele, vrijwel dagelijkse urenlange periodes van voetbal en vuvuzela konden beleven. Gelukkig zorgde de finale ervoor dat ronduit achterbakse, criminele Ollandse "voetballers" of "p(B)otstampers" enkel door barbaarse brutaliteit konden opvallen, zonder één ogenblik van sportief optreden en verkregen de Spanjaarden dat die oranjelingen-sukkels van Piet Hein niet langer dan negentig minuten zich konden te buiten gaan aan beeldbestorming en misdadige piraterij. Degenen die de hieronderstaande Paulus Octopus geloofden en volgden, zullen ook wat centen verworven hebben, dankzij hun pronostiek.





Nog een week voor die finale zorgden "José van Dam & Friends" voor een exclusief concert in het paleis van Laeken om het halfjaar voorzitterschap van de afgetreden Belgische regering over de Europese Unie in te zetten. Dat basbariton José niets van Vlamingen moet hebben, behalve uiteraard zoveel mogelijk geld, en zich daarom ook enkel beperkte tot Franstalige liederen, is al jaren bekend. Wat Aloysia en ons allen daarentegen uitbundig maakte, was de begeleiding via de mandoline, waarvoor één van onze schoonzonen instond, waarna José zelfs zover ging om hem na afloop publiekelijk te danken of eerder met "merci" aan te spreken. Graag toon ik jullie een foto van de toekomstige baron en van Pieter als begeleider vlakbij.





Politiek en godsdienst hebben dit laatste seizoen vrijwel niets voorgesteld in deze mini-staat: de twee grootste partijen hebben allebei getracht een overeenkomst te sluiten en op die manier zo vlug mogelijk een regering samen te stellen, die de voorafgaandelijke poging tot regeren grondig zou corrigeren. De bemiddelaars zouden vanaf vandaag een conversatie tussen de verkiezingswinnaars tot stand brengen. Allicht zal een volgende blogcommentaar wat meer kunnen melden. De nieuwsberichten van de laatste twee weken hadden als voornaamste onderdeel de religieuze opvoeders van de afgelopen decennia en wezen uitsluitend op de celibataire pedagogen die zonder empathie hun gezag ongestraft konden misbruiken.

Gelukkig slaagde Kim Clijsters erin voor de derde maal het tornooi te winnen, waarop zij tevens 'queen' werd. Zo verschafte zij ons toch nog wat positief nieuws. De hieronderstaande afbeelding van haar typische spagaat (grand écart) geeft ons de gelegenheid toch nog optimistisch te blijven.




A.P.

Zonnige dagen

Waarde lezeressen en lezers,

Toegegeven, deze publicatie komt meer dan een week nadat zij verwacht werd door de meesten onder jullie, doch de omstandigheden zorgden er helaas voor dat enkel heden wij konden overgaan tot het vereiste activisme na een dagenlange meditatie. Zoals de voorgaande jaren het geval was, vormt dit fenomeen een allerlaatste verslag met overweging van amuserende en emotionele gewaarwordingen onzer beiden en ook ditmaal brachten wij een weeklang door in de buurt van de baai van de Somme, een verblijf in het gevaarloze gebied van het land dat tezelfdertijd in het Varsgebied een groot aantal bewoners en toeristen tijdens overstromingen in gevaar zag komen. Wij kwamen gelukkig te weten dat in Pijnpittendorp alles veilig verlopen was. Via een lokale krant kwamen wij een dag later te weten, dat een vergelijkbare "tsunami" had plaatsgevonden in onze "federale constructie", waarbij onder meer de hieronderstaande afbeelding ons voor ogen kwam en onze emoties beroerde.




Daarnaast hebben wij al die weekdagen met heel veel zonneschijn doorgebracht en konden ons meestal per fiets van de ene naar de andere ons omringende museale of horticulturele festiviteiten begeven, waarbij wij ook wel wat gehinderd werden door een soms ijzige noordenwind aan de kustlijn. Een van de hoogtepunten van die uitstappen bracht ons het bezoek aan de Jardins de Valloires, in de buurt van de abdij, een ontmoeting van de steen en het vegetale. De tuinbouwkundige verzameling van een zestal tuinen, vooral die met zowel de oude als de moderne rozen en zeker ook die van Lamarck, met een geschiedkundige benadering van alle planten konden ons bekoren. Vandaar dat de twee volgende afbeeldingen op hun manier trachten aan te tonen hoe mooi dergelijke tuinen kunnen zijn. De eerste afbeelding toont een aantal bewonderenswaardige rozen, waar La Prima middenin glimlachend zit te genieten van de belangstelling.



Ook de volgende illustratie van een nauwkeurig onderzoek van een Japanse pijnstekelboom toont aan dat onze emoties door zo'n stam of door het beklimmen ervan geraakt kunnen worden.



Zaterdag 19 juni, inderdaad de achtste dag na onze afreisdatum, kregen wij onderweg, bijna wederom in ons "vaderland" aangekomen, een aantal buien te verwerken en tevens bij de thuiskomst mochten we vaststellen, dat op één week tijd onze tuin niet had blijven stilstaan en zijn we sinds die dag vrijwel uitsluitend daarin werkzaam geweest, vooral met de bedoeling om het begin van de zomer, de feestdag van de H. Aloysius van Gonzaga, in te zetten met nuttig aan te wenden groenten, fruit en bloemen. Dat de zomer vanaf dinsdag blijkbaar echt aan de slag is, zorgde ervoor dat wij tijdens enkele uren per dag in de tuin volop zwetend van zonnigheid konden genieten, zeker ook van het ene voorbeeld van natuurlijke schoonheid achteraan in onze tuin te bewonderen, een bloem van een Grote Berenklauw.



De laatste halve week van dit schooljaar staat voor de deur en zal ongetwijfeld tot een zalige tweemaandenperiode leiden, die volop verdiend is door ieder van jullie en die ervoor zal instaan, dat een zekere rust jullie leven zal verblijden. Als afscheid wensen wij jullie herhaaldelijk een beeld toe als de hieronderstaande zonsondergang in Cayeux sur Mer.



A.P.

Aloysius Secundus

Allerbeminnelijkste Lezers en Lezeressen,

De afgelopen zesmaandenperiode heeft ervoor gezorgd, dat de auteursmogelijkheden waarover de schrijver dezer teksten eertijds meende te beschikken, slechts heden ten dage min of meer aangewend kunnen worden. Naar alle waarschijnlijkheid zal deze eerste poging tot contact met jullie allen niet veel meer voorstellen dan een reactie op het verzoek van een aantal trouwe volgelingen en één in het bijzonder. Vooreerst voelt deze scribent zich geroepen om iedereen te danken voor de wijze waarop zij getracht hebben zijn voortbestaan zo goed mogelijk te laten verlopen. De volgende illustratie toont waartoe de nabestaanden voor zijn thuiskomst meenden zijn levensomstandigheden aangenamer te maken. Een bijna ontelbaar aantal uren werden op dit zitproduct doorgebracht en maakten de tijd gemakkelijker door te brengen.



Niet enkel het lezen, maar ook in verschillende standen rusten, dankzij de verstelbaarheid van het meubelstuk, hebben het herstel bevordering verschaft.
Gelukkig werden geleidelijk meer mogelijkheden verworven om niet enkel binnenshuis zittend door te brengen. Na enkele maanden werd het mogelijk om ons samen fietsend een beperkt aantal kilometer af te leggen en tegen eind april brachten wij zelfs enkele dagen door in een gehuurde caravan te Wemeldinge. Deze locatie in de Provincie Zeeland vormde samen met Middelburg een gelegenheid voor de Nederlandse Koningin om wandelend haar jaarlijkse Dag door te brengen. Ook tijdens de regenachtige voormiddag kuierde zij glimlachend langs enkele feestelijk uitgedoste straten. Onder ruimschootse politiebegeleiding groette zij uiterst minzaam alle deelnemers aan de volksspelen en eveneens de zevenduizend toeschouwers. De hieronderstaande foto dient als bewijs van de royale aanwezigheid, versierd met een modieus design van een hoed, gecreëerd door een van onze landgenoten.



De overige dagen, waaronder de verjaardag van Aloysiaprima, verliepen in een regenachtige en “zonnige” weersomstandigheid. Zo konden wij op een droge éénmeiavond, samen met de twee kleindochtertjes, langs een groot aantal oranjeversierde straatjes wandelen en op die manier een indruk (laten) opdoen van de versieringscreaties van alle Wemeldingers, die zich hiermee om de vijf jaar intens bezighouden, ook wanneer Koningin Beatrix niet langs komt wandelen.
Tijdens de verjaardag kwamen alle kinderen en kleinkinderen op bezoek om samen een gezellig feestje te kunnen vieren. Dat lukte echt wel, hoewel het weer zorgde voor frisse en natte uurtjes samen. De overige dagen brachten wij grotendeels door met het sympathieke echtpaar Margreet en Dirk-Jan uit Breda, met wie wij vorig jaar in oktober hadden kennisgemaakt in Turkije. Wij fietsten samen langs het kanaal naar het nabijgelegen Hansweert, waar we enige tijd doorbrachten op een zonnig terrasje, genietend van verschillende “Belgische” bieren. Het is zonder meer verduidelijkt door de volgende foto, genomen door Aloysiaprima.



Een laatste voorlopig vermeldenswaardig nieuws heeft te maken met sport.
De meesten onder jullie beseffen reeds dat voetbal ongeveer de meeste aandacht schijnt te krijgen (en misschien ook te verdienen) en daarom voel ik mij zo vrij om te verwijzen naar de ultieme match in de Engelse League One. In die thuiswedstrijd in Elland Road tegen Bristol Rovers slaagde Leeds United erin om tijdens de tweede helft op ongeveer vijf minuten tijd een achterstand van 0 – 1 om te buigen tot een uiteindelijke overwinning van 2 – 1. Het tweede beslissende doelpunt werd nogmaals gescoord door Jermaine Beckford, de kapitein van het elftal, dat door deze uitslag meteen de zekerheid kreeg om volgend seizoen te kunnen optreden in de Championship.
De wedstrijd werd bijgewoond door ruim 38 000 toeschouwers en vormde een welverdiende beloning voor het beëindigen van het derde opeenvolgende seizoen in de Engelse “Derde klasse”, zodanig dat bij de duizenden supporters de hoop ontstaat dat na de komende jaren in de “Tweede klasse” de volgende spelersgeneratie ervoor zorgt dat zij weer eens zullen kunnen juichen voor de prestaties in de “FA Premier League”.
Hieronder vinden jullie een afbeelding van de reactie van de goalscorer, de rest van het team en het stadion na het bereiken van het gestelde doel, afkomstig van de website van de club.



Voorlopig vind ik deze poging tot eind gebracht, dank voor jullie belangstelling en tot weerziens op het eind van volgende maand, na de “verkiezingen”.

A.P.

Türkiye iki

Dierbare volgelingen,

Wederom is een meer dan draconitische maand verstreken sedert mijn laatste blogverschijnen en enkele etmalen geleden bereikte mij eveneens een waarschuwend-smekende aansporing vanwege die éne bijzondere, ten gevolge waarvan uw apostolische Bruggenbouwer heden overgaat tot het plegen van zijn éénenzestigste papale bul. Het opschrift prijkend boven deze breve vormt naar alle klaarblijkelijkheid een referentie aan één van mijn voorgaande geschriften, met name dat van afgelopen maart. De kans bestaat dan ook wel degelijk dat personen en/of toestanden vermeld in die voorjaarlijkse missive recurrentie vertonen in onderhavig bericht. Mocht zulk een repetitieve verschijning jullie tegen de borst stuiten, dan wil ik nu meteen al deemoedig op de borst kloppen en mij daarvoor verontschuldigen.

Vooreerst wens ik onder de aandacht te brengen het feit dat één van onze neven, Johan, zich zowat een maand geleden vrijwillig tot de huwelijkse staat heeft begeven met Annelies en beiden waren zo attent om iedereen van de familie uit te nodigen die belangrijke stap in hun leven mee te vieren en in de verf te zetten. Konterfeitsels van het grootse avondfeest zijn niet voorradig, maar het hieronderstaande lichtdrukmaal geeft wel een kijk op het gelukkige paar, slechts luttele ogenblikken na het ondergaan van dit sacrament. Vanzelfsprekend wensen Aloysia en ikzelve hen allebei een gelukkig verderzetten van hun engagement toe.


Het eigenlijke culminatieve orgelpunt van de feitelijkheden tijdens de afgelopen periode werd echter zeker gevormd door onze tweedemaalse trektocht doorheen Turkije. Het reisgenootschap was kwantitatief, maar zekerlijk ook kwalitatief vergelijkbaar met de gezellen van het afgelopen voorjaar. Tussen de verblijven in een vijftal hotels door konden wij onder leiding van een deskundige gids-reisleider verscheidene plaatsen visiteren, die deel uitmaken van ons klassiek Griekse en tevens joods-christelijke werelderfgoed als daar zijn Aphrodisias, Ephese, Pergamon, Troje, Istanbul en Laodicea. Hieronderstaande afbeeldingen, vervaardigd met haar eigen camera obscura, schenkt Aloysia Prima ons met graagte.



Hierboven herkennen jullie ongetwijfeld Ronald, allergezelligst gezeten op één van de latrines in de hoofdstraat van Ephese. Naast hem, in even gezellige pose, aanschouwt u mijzelve.


In dezelfde stad vonden wij deze gedenkplaat verwijzend naar één mijner illustere voorgangers, met name Paulus VI, die alhier aanwezend was in het gezegende jaar onzes Heren 1967, weliswaar niet gezeten op één van de latrines.


Hierboven een illustratie voorstellende Hèt Houten Paard van Troje, helaas niet voorstellende Aloysia en Aloysius, vermits dezen zich te dien tijde in de buik van het paard zelve ophielden.


Deze fotografie nam Aloysia op sluikse wijze van de muezzin van dienst in het vermaarde Topkapipaleis, hartje Istanbul, die met zijn religieuze gezangen de harten der bezoekers verlustigde.


Hierboven wordt een beeld geschetst van het enthousiaste vieren van hun Nationale Feestdag door een groot aantal van onze Turkse medemensen. Niet toevallig zijn de talrijke oranjetinten in het feestgebeuren, want tegelijkertijd werd ook het vijfendertigjarig huwelijk van Margreet en Dirk-Jan gevierd, twee leden van ons gezelschap.


Tenslotte een allerlaatste beeld uit de Turkse opgravingenreeks, ter illustratie van het gegeven dat hedendaags deze werkzaamheden uitgevoerd worden met wel erg moderne, en op het eerste zicht radicale middelen. Plaats van het vertoonde : Laodicea

Dat deze reis tot gevolg heeft gehad dat mensen dichter bij elkaar werden gebracht, mag blijken uit het feit dat wij heden nog een bezoek brachten aan het sympathieke koppel uit de omgeving van Breda in het Zeeuwse Wemeldingen, alwaar wij onderstaande fotografische opname konden vervaardigen, die wij jullie in het geheel niet wensen te onthouden.



De aandachtige lezers en lezeressen die deze missive tot het einde toe hebben gevolgd wens ik te danken en hiermee neem ik graag afscheid en hoop van u hetzelfde.

A.P.

Last Post in Tallinn?

Waarde volgelingen,

Ook uw eerbiedwaardige Voorganger heeft momentaneel nog niet de minste notie van wat volgen zal, edoch ook hij vertrouwt erop dat alles, ergo eveneens deze voorliggende pauselijke missive, uiteindelijk goed terecht zal komen. De éne bijzondere gaat zover in zijn vertrouwen, dat hij mij deze keer zelfs geen herinnering of waarschuwing (laat staan bedreiging) deed geworden, wij gaan aldus ongetwijfeld de goede richting uit.
Misschien heeft de vorige bulle hem tot het diepere inzicht gebracht dat pontificaal nieuws op zich kan laten wachten, doch eveneens wat vroeger dan verwacht kan verschijnen. Allen die mijn schrijfsels met enige aandacht volgen, zullen vorige maand allicht vastgesteld hebben, dat het goede nieuws een vijftal etmalen eerder dan wat de traditie voorschrijft tot publicatie werd gebracht.
Voor de enkele onder jullie die zich nog steeds afvraagt welke mysterieuze verklaring licht kan werpen op die ogenschijnlijke faux pas, kan ik hic et nunc bevestigen dat een uitlandse excursie mij noopte tot deze geanticipeerde editie, en nog wel een reis die mijn gade en mijzelf naar het uiterste Zuiden Frankrijks voerde, tot aan het domein "Les Aludes" van Peterpignans. Ten bewijze van het hierbovenvermelde volgt hieronderstaand een lichtdrukmaal, waarop wij beiden afgebeeld staan, op de gevoelige plaat vastgelegd door Aloysiaprima.


Laat jullie echter niet misleiden door de zonnige indruk die het geheel en mijn beide onderdanen in het bijzonder op het eerste zicht mogen wekken. Toegegeven de klimatologische omstandigheden waren grotendeels aangenaam, bij tijd en wijle deden ze denken aan onze eigen "Trezeke's zomer", maar zowel bij onze aankomst als bij ons vertrek werd de ganse Var vergast op een waar onweer, gepaard gaande met tsunami-achtige watervloeden, die ervoor instonden dat talrijke landgenoten met gemotoriseerd vehikel en al door inondaties werden verzwonden. Voor ogen houdend dat de streek sedert afgelopen april geen druppel water had mogen ontvangen, werd door sommigen zelfs gewag gemaakt van een onvervalst mirakel, ja ter ere van onze interventie, zo leek het wel, werd diezelfde eerste avond in Pijnpittendorp een groots spektakelvuurwerk georganiseerd, toevallig samenvallend met het lokale Pruimenoogstfeest. In het kader van de afgelopen heiligenverklaringen en dito aangerichte feestvieringen, moge de volgende afbeelding, gecreëerd door Leo Reymer, broer van, verduidelijken wat in Pignans verstaan wordt onder het begrip 'pyrotechnisch kunstwerk'.


De reis in zijn geheel betekende voor Aloysia en mijzelve vooral een aangenaam weerzien met een van onze beste collega's ooit, die zich bovendien ook nog ontpopte tot een, voor mij althans, onnavolgbaar voorbeeld van culinaire creator.

Begin deze maand waren we aan zee met al onze nakomelingen en aanverwanten, en dit om wille van een paar speciale aangelegenheden. Vooreerst was daar het gegeven dat Nieke, ons oudste pauselijke kleinkind, per 10 oktober de gezegende leeftijd van zes jaar bereikte, terwijl ikzelve welgeteld twee dagen later de ouderdom van zestig jaar in het vizier kreeg. De ganse clan bracht een knus, gezellig samenzijn tot stand, zowel in de gezonde zeelucht, als in het zwembad, als elders aan de kust.
Voor mijzelve betekende de zaterdagavond, in Ieper, aan de Menenpoort één van de hoogtepunten, mij geschonken door onze twee jongste nazaten en aanverwant. Ik kan het dan ook niet nalaten hieronder de fotografie te publiceren die ons Gerhilde knipogend nam. Enige verklaring lijkt mij hier gepast: de ruimte binnen de poort was vrijwel compleet in beslag genomen door enkele honderden toeschouwers van en deelnemers aan het indrukwekkende spektakel, zodat een colonne vrouwelijk schoon uit het Britse Imperium zich genoodzaakt had gezien de plechtigheid net buiten de poort te volgen. Dat discipline ook over het Kanaal nog altijd een recht van bestaan heeft, moge ook uit de afbeelding blijken. Alhoewel de meesten van hen AP meteen hadden herkend, is slechts bij één van hen, de dichtstbijzijnde, een glimp van nieuwsgierig-aarzelende herkenning te bemerken in de oogopslag...


Tenslotte is het volgens mij enkel passend en rechtvaardig om aan het einde van deze bulle in het kort te reageren op de onweerstaanbare vloed van gelukwensen die mij van alle kanten ten deel viel bij mijn reeds hoger aangehaalde overgang van vijftig naar zestig. Veel had ik mij bij die feitelijke aangelegenheid voorgesteld, maar wat in de realiteit plaatsgreep, tartte werkelijk alle verbeelding: talloze hartelijke, verrassende, ja waarlijk dithyrambische, feliciterende heilswensen bereikten mij onder allerlei vormen en één daarvan wil ik bij het eind van deze toevalligerwijze zestigste bulle jullie niet onthouden. De illustratie werd mij toegezonden door Xaverius Garulfus, met daarbij de bemerking dat het afgebeelde eenvoudigweg een Pinus Sylvestris ofte een grove den is, door de natuur zelve voorzien van een kruis. Dat deze foto genomen werd in Estland, ergens in de buurt van Tallinn, zou erop kunnen wijzen dat Dickie Dick (je-weet-wel) zijn kruis nog niet ten einde toe gedragen heeft. Wat mij dan weer enorm deugd doet (sorry, Dick-Johan).


A.P.